Dag 97 (1796 mile) 21 September San Juan.

De tent staat op 12.845 voet hoogte. Dat is 3915 meter. De winter sluipt naderbij. Ga ik het halen? Mexico? Tuurlijk, geen twijfel over maar ga ik het halen over de San Juans of word ik er uitgewinterd en wordt het lopen over de high ways enover asfalt.  Vandaag was het zon, zon, zon, wind stil +\- 5 á 6 graden. Heerlijk, so far so good.

Geweldige uitzichten, een oude trail en een nieuwe, beide niet te volgen dus op GPS en kaart van bergtop naar bergtop lopen. De kaart is Amerikaans pup (?) Dus slecht. Hopeloos verdwaald. Dat op het meest remote stuk van Colorado. Brrrrrr. De trail is goed voor me. Vraag me niet hoe of wat maar opeens een bord met CDT erop, na een uur of 4 'Buch walken' (?) sta ik opeens weer op de trail. Ik he bin het bord gebeten om te kijken of het echt was. Ja dus. OK, wel een héél ander gevoel opeens. Opeens ben je weer thuis en niet meer verdwaald in een van de onherbergzaamste gebieden van de USA. Deze trail is geen 'walk in the woods' Dit is heftig, moeilijk en best wel eng.

Beloofde te mailen in Lake City, maar geen kans. De bibliotheek was bezet. Nee ik kreeg geen tijd om het internet op te gaan. Dus ben ik maar burgers gaan eten. Daar opeens de vraag of ik 'ToeK' was. Lucky blijkt dat te vragen. Een Ier die north bount hikte. Daar een Dame ontmoet en met haar trouwde. Vervolgens in Lake City is gaan wonen (dat alles dít jaar). Nu probeert hij terug te doen wat hij op zijn AT en PCT hike had ervaren. Een trail-angel dus. Of ik een ride terug naar de trail wilde, hij moest toch omdat Francis (de 'jojo-guy' ook terug moest. Die bleek ook in town. "ja dat is goed" half uur later zoef ik terug naar de trail met Francis en een Ben en Jerries ijs in de hand. Life on the trail.