Dag 64, 1148 mile: We leven nog..... Tuurlijk! (ja ja je moet de spring maar zien te vinden). De absolute verbijstering op de gezichten van twee jacht-scouts (ze mogen pas over 3 weken schieten dus toeren ze nu rond op squats (?) brommers op 4 wielen) om te kijken wat ze kunnen gaan schieten..... wat een lol! Bah!

Maar goed, De verbijstering, toen ik aankwam lopen, waar ik vandaan kwam en waar ik heen ging. Dat ik moest snappen dat ik zeker 50 mile bij alle beschaving vandaan was. Jajaja, ik weet het.... Of ik koud water wilde. JA! trail-magic: zo loop je eenzaam en verlaten door de hitte, en zo sta je met een liter ijs en ijs koud water in je handen. Ze wilde een handtekening en of ik nog wild gezien had...... ikke niet. De rest vand e dag heb ik tegen alle antilopen geroepen dat ze over 3 weken nóg harder moeten weghollen. Ik moet een oranje pet zien te scoren. Over 3 weken ben je als hiker ook niet meer veilig: "JOEHOE ik bén geen beer, ik ben een hiker!".