23-11-07 Mail van ToeK Dag 159
|
Thuis De overgang is overdonderend. vooral de overgang in klimaat en van constant actief naar .... zitten. Van 10 a 12 uur per dag lopen met bepakking over bergen door dalen, 32 a 40 kilometer per dag, van zon opgang tot zon ondergang, door bossen en rivieren, door landschappen onvoorstelbaar..... Naar binnen. Mijn lijf schreeuwt het uit. Vooral pierpijn. ik probeer wel af te trainen maar dat helpt maar deels. Ik heb vreselijke spierpijn van het fietsen gekregen ... (!) Het bij ZUS weer aan tafel zitten en boerenkool met champagne eten is niet zo gek, je raak gewend (VERSLAAFD) aan een absurde continue verandering in alles. Ben gewend om van wakker worden in de sneeuw te gaan slapen in de woestijn, de dag te beginnen op een stille plek in de woestijn en te eindigen in het hectische huis van een geflipte Vietnam veteraan, om op te staan en tegen een beer aan te lopen over een ratel slang te moeten springen een tarantella in de schoen te vinden, om de hoek om te lopen en recht in de loop van een jacht geweer te kijken, om tot de ontdekking te komen dat er geen brug over de rivier is en te moeten zwemen, dat er geen trail is maar recht omhoog moet in een rots veld, om in de zon te staan en noodweer te zien hangen in de bergketen ik naar op weg ben, in een half uur van regen vast te lopen in 3 voet sneeuw. Nee wat je aanvliegt is het afbreken van deze stroom der dingen. Thuis is alles de hele dag het zelfde....! De stad vliegt me aan, Nederland vliegt me aan en .... de vreselijke herrie Constant Overal. Nederland is vervuild met een Vreselijke hoeveelheid herrie. En Nederland is vergeven van licht. Na een half jaar diepe duisternis in de nacht. Daar waar je iedere nacht van horizon tot horizon niet 1 elektrisch lichtje zie maar 60.000 sterren en de melkweg, naar Amsterdam waar je met mazzel 100 sterren zie als je in het park ga staan. De dessert was schoon, helder en stil. Ik ben verliefd geworden op de dessert! Denk dat ik nog een stuk ga lopen. life na de Trail. |