Hoi, 

Hoi ik ben fuckt, jij bent fuckt. Ik heb net een mail voor je gemaakt van 1 ½ uur type werk, en….. ja de PC crashte en de verbinding was weg, de flop naar de klote en de tekst weg, heel erg weg. Je krijgt dus geen mail meer van me, maar post.

Sorry dit is echt niet leuk. Shit wat flip ik hier van.

O.K. opnieuw, nu met de post!
Data’s voor de post update’s:
Pearisburg                    16 – 05 – 2001
Harpers Ferry               06 – 06 – 2001
Dalaware Water Gap    03 – 07 – 2001
Kent CT                       16 – 07 – 2001
Hanover                        05 – 08 – 2001
Monson                         08 – 08 – 2001 

4 September wil ik op het eindpunt zijn, een soort van verjaardag cadeautje (Shit ik flip, weer het hele verhaal vertellen).

Ik ben nu in Virginia (455 miles). Dus op weg terug van mijn eerste bezoek aan Parijs (1 mile = 1,609 Km.). Ik ben alweer terug in Brussel! Of nog verder (Reken maar uit!).

De bergen gaan hier afvlakken, dus minder hoogte verschillen, maar ik wordt langzaam ingehaald door de zomer. Ik loop naar het noorden, dus voor de zomer uit, alleen schuift deze sneller op, dan dat ik kan lopen, ze haalt me in. Het wordt heet, heet, heet. Ik heb een extra 2 liter fles water gekocht. Het water wordt schaars! Een voordeel is dat de bomen blad beginnen te krijgen, dus er steeds meer schaduw komt.

Je link naar die weer site moet je updaten. Op het einde staat zipcode:  daar staat de zipcode van Atlanta, dus start die op. Als je daar nu de code van Damascus neerzet, wordt dat opgestart (Je kan haar ook op metrix zetten, dan krijg je ˚C. en geen Fahrenheit).

Nog geen beren gezien.

Wel draag ik mijn regenpijpen (slikkers?). Die zijn voor het voorkomen dat je schoenen vol lopen met water als het regent. We dragen ze nu tegen de slangen. Ratelslangen en Copperhead’s. Deze zijn op jacht als het heet wordt. Ze zitten onder boomstammen en stenen. Een beet is niet dodelijk, maar je bent er doodziek van. De slikkers beschermen je tegen de beten, of in ieder geval zover dat je niet zo ziek wordt. Nu moet je niet denken dat de paden ermee vol liggen, maar houd wel rekening met ze. Ook als je neer ploft om uit te rusten, of denkt lekker te gaan schuilen. Ook je tent dicht houden, stel je voor dat je tent gekraakt wordt door een ratelslang!

De bergen vlakken af, de temperatuur wordt heet. De eerste schifting is al geweest, veel mensen zijn weg, omdat ze fysieke problemen hadden. Nu komt het psychische om de hoek kijken. 500 miles Virginia.

Ik zit in Damascus, in een huis dat volledig is ingericht voor hikers om te slapen. 3$ vrijwillige donatie. Keuken en slaapbanken voor allen. Ik sta in de tuin met mijn tentje. Ik neem een zero dag, een dag niet lopen, dus maakte ik een mail, maar die crashte. Ik schrijf je nu een brief, in de tuin, en ga deze zo posten, en dan meteen eten. Morgen vroeg op, om 06.30 uur wordt het licht, dus dan sta ik op. Dan is het nog koel, om een uur of 12.00 wordt het heet, dan ga je slapen tot 15.00 uur en dan loop je weer verder. Wat een leven

Het is hier een soort dorp, de meeste mensen om je heen ken je ondertussen. In de shelters (hutten onderweg, waar je kunt slapen) zijn registers, waar je boodschappen in achter kan laten voor de mensen die achter je lopen. Daar staan ook de mensen in die gestopt zijn. Iedereen heeft een trailname, dat is een onzinnige naam waaronder je bij iedereen bekend bent. Ik ben ToeK, maar je hebt ook Murphy, Trail Dancer, Green Sailor, Packman, Packon, Phoenix, Sunshine, Breaking the Wind, Wolfboy enz. enz. enz. Homeless, No Job, Liverwurst, Apple pie, Papa, Dock Son, Dog Man, Hobo, Wing Food.

Ik ga nu eten.

Ik heb gegeten met een stel hikers, daar is een restaurant altijd blij mee. Thru hikers eten alles op, wat je ze ook voor zet. Dat is een probleem, waar je mee om moet gaan, je moet je calorieën binnen zien te krijgen, per dag. Dat lukt je meestal niet. Ik weeg nu nog 69 Kg. volgens de lokale weegschaal. Ik weet niet of deze wel goed staat, maar dat ik afgevallen ben is zeker.

Een favoriet onderwerp s’avonds bij de kampvuren is eten. Nu eten we de hele dag. De supermarkt is hier naast en maar eten, bananen, ijs, chips, sinaasappels, brood, kaas enz. enz. Wat een leven.

Ik spring van de hak op de tak, maar moet opschieten, om deze brief af te krijgen voor het donker wordt. Wat een leven

De hele dag lopen, s’avonds kampvuur, sterke verhalen en honger, verhalen over eten, vroeg slapen, vroeg op. Wat een leven

Ik ga zo ook slapen, morgen weer vroeg op.

Shit dat die mail weg is, daar baal ik heel erg van.

Het leven is hard, zweten, zwaar, maar mooi, mooi, mooi.

Ik moet je posten,

                            Sorry

                                               Love ToeK