re-Mail van ToeK aan Frank (met dank aan beide, we mogen meelezen)
ontvangen: 09 juni 2001.

Frank: wat die beren betreft hoever waren ze bij je vandaan ?
ToeK: Eentje heel dichtbij misschien een meter, deze was niet zo groot en zette
het op een lopen toen ze me door had. Voor de rest zitten ze meestal in het
bos als je over de trail loop. Ik heb met herten meegemaakt dat je de hoek
om loop en dan oog in oog sta op een 1/2 meter afstand. zo een beest
versteent dan volledig en dan sta soms een minuut pal tegen over elkaar.
Mensen hebben deze ervaring ook met beren .... "Terrorist" (dat is een
Ierse dame) stond zo oog in oog met een beer van 500 pond. Dat is Heel
groot. (formaatje vries kist) reken maar dat je je lam en te pletter schrik.
Dat doet het beest ook en die spuit dan meestal weg.


Frank: Wat me ook al een tijdje bezig houd is wat je zoal eet, of verschilt dat niet met hier ?
ToeK: IN HET BOS:
S'ochtends:  oat-meal of raman noedels als ik zin heb mijn stoof op te stoken
of als het vuur van de vorige avond nog brand (niet uit geregend is).
overdag: powerbars, snikkers (ik heb er echt al 500 op denk ik), pop-tarts,
takos met pindakaas.
s'avonds: Lipton noedels (een soort knor mix in vele smaken) of kaas macaronie
aangevuld met gedroogde bief.
IN STEDEN:
Alles wat eetbaar is en je te pakken kan krijgen. (ben zeker al 15 kilo
afgevallen).
DE ART OF JOGY:
Dat is het versieren van eten van niet hikers. Daar maak ik me ook schuldig
aan. Vaak als je een weg over steek dan zitten op de parkeerplaatsen
Amerikanen te barbecuen. Pick-up truck vol met van alles en maar vreten. Als
je dan langs kom met je rugzak en ze beginnen tegen je te praten ...........
zijn ze zuur. Dan ga je er voor met het idee: "ik verhalen vertellen......
dan jullie mij eten gaan geven!!!"
Daar wordt je bijzonder creatief in en reken maar dat het je een paar
hamburgers oplevert met cola of .... (bier!).
TRAIL MAGICK:
Dat is een sport hier:
iedereen weet wat je aan het doen ben en dat eten een probleem is. locals
verzorgen vaak trail magick. dan komen ze naar een shelter en geven de
hikers te eten. of er staan naast de trail zakken met appels en dat soort
dingen.
Ook is het een sport van de hikers van vorig jaar om op de plek waar ze het
het moeilijkst gehad hebben het jaar daar op, op die plek trail magick te
verzorgen.
Soms is er weken lang geen magick en dan opeens heb je s'ochtends een
boyscout breakfast (sinasappel sap bacon, brood enz enz enz) smiddags appels
bij een weg die je over steek, en S'avonds staan er 3 a 4 bieren in een beek.

back to ToeK's place