>
> Wow ........
>
> Heftig maar gaaf! Het begint hier een aanvang te krijgen. De bergen worden
> hoger en de wegen worden stiller. Ben door het Pirongia forrest heen
> gekomen. Wow ..... Heftig maar GAAF! Modder tot achter mijn oren maar de
> Tahuannui Track is gaaf.
>
> Eerst Hamilton uitgelopen langs de snelweg in de stromende regen. Dan kan
> je je regenspullen aantrekken maar je kan ook denken: je kan maar één
> keer nat regenen. En dat is al gebeurd in de eerste 5 minuten dus wat zou
> je je druk maken. Mijn uitrusting (wat ik nog over heb ... en dat is
> ondertussen echt bijna niets meer) zit, of waterdicht ingepakt, of kan water
> hebben. Dus gewoon in shirt en korte broek gaan lopen. Wat maak het uit?
>
> Later werd het droog en werden de wegen steeds stiller. Tot de kapomahunga
> Walkway. Op de parkeerplaats een foute owtoo, met een vreselijk fout iemand
> er in... Zonnebril en blèrende boxen gabber-muziek (of zo). Hij was me al
> voorbij gestoven met 120 onderweg. Vechthond op de achterbank
> blaffend.... "Shit jij ook op" denk ik en loop door... Begint die gozer
> tegen me te praten. Waar ik heen ga .... ik mompel iets "onverstaanbaars"
> en eindig met "naar het zuiden.."  Dat ik zeker de "kapomahunga Walkway"
> moet bekijken. "Sorry voor het stof van zojuist, ik had je niet zien lopen".
> Hij zet zijn zonnebril af en de hond begint te kwispelen en klimt uit het
> raam en komt met een stok aanzetten. Brain lacht en zegt "begin daar maar
> niet aan dan gaat ze de rest van de dag met je mee" .... Zet Jimmy Hendrix
> op en steekt een vette joint op. Is in de streek opgegroeid en vindt het
> geweldig dat de Araroa hier nu langs loopt. Het wordt echt een geweldige
> dag beloofd hij me. Of ik ook een hijs wil en een bier. Nee, Nee. Of ik
> een plek heb om te blijven slapen, want zijn moeder woont een stukje verder
> op en hij is bij haar op bezoek. Kwam even naar deze plek omdat het zo
> mooi is. En dat is het: uitzicht op zee aan de ene kant en op Hamilton aan
> de andere kant. Liep als kind deze route altijd en is nog steeds verliefd
> op het landschap.
>
> Ik vertel hem hoe 'fout' hij overkomt. Hij lacht en vertelt hoe fout ik
> over kom... ;-) De zon barst los en ik zeg dat ik verder ga. Stap over het
> hek en stap de Schotse Hooglanden in. Een fluitende storm over de kam en
> ik loop over gras door de eerste rots punten van de tocht. Moederziel
> alleen ..... door de zon. Life is good!
>
> Daarna omlaag en vervolgens de Pirongia forrest in. Dat is een berg van
> 900 meter hoogte dat begint dus wat te worden. Deze ben ik over gegaan.
> 1/2 weg geslapen in het native forrest. Dat blijft gaaf met alle vogels en
> varens. Geen stekende beesten hier. Geen beren dus je kan gewoon de bush
> buddy stoken vanuit de tent. Het pad wordt op de weg omlaag steeds meer
> modder. Bagger. Vette blubber.....Wow.
>
> Over een stille weg uren omlaag gelopen. De trail was afgesloten en de
> markers waren weg. De buurman die ik sprak vertelde dat dat laatste was gedaan
> door de eigenaar hij had er genoeg van en wilde de trail niet meer over
> zijn land.... Zo gaat dat hier. Ik kan er niets over terugvinden op de
> website of Te Araroa trail. het blijf een vreselijk moeilijke tocht. maar
> blijkbaar was ik klaar met de voorgekauwde cooky cutters in de USA.
>
> Plannen plannen en oplossingen verzinnen is hier aan de orde van de dag ...
> Life on the trail. Ga eten heb een bere-honger.
>
>
> -------------------------------------------------
>
> Left Hamilton in the pooring rain. Lots of road walk along the highway.
> The roads turning into smaler roads and then I come to the kapomahunga
> Walkway. That is a real good part of the trail. Very beautifull like
> Schotland. The sun out to keep me company.
>
> Going down after a while and into the Pirongia forrest. That is realy up
> up up, but: good good good. A bit muddy in the end but tis is how the trail
> must be!
>
> Over a very quiet road down into Waitomo. There was a campsite. So I
> pitched my tent. just like a holiday: no hurry.
 

ToeK